Przebieg tzw. Specjalnej Operacji Wojskowej na Ukrainie wzbudza wiele wątpliwości odnośnie zarówno jej celów, jak i pierwszoplanowych i drugoplanowych jej reżyserów. Tocząca się w zasadzie pełnoskalowa wojna „ nowej generacji” – między Rosją a… no właśnie pojawia się pytanie : kim jest ta druga strona ?, bo na pewno nie jest nią zbankrutowana, niesamodzielna, skorumpowana i zdewastowana Ukraina – swoimi skutkami dotyczyć będzie nie tylko Rosji i Ukrainy, ale także Polski i Europy.
Na te i inne pytania, dotyczące zarówno kontekstu regionalnego, jak i globalnego- nie tylko militarnego, ale głównie gospodarczego i społecznego, postaramy się odpowiedzieć w cyklu publikacji pt. : „Socjotechniczna i gospodarcza wojna „Zachodu” z Rosją…i nie tylko.”.
Publikacje będą dotyczyły zasadniczo okresu od zakończenia II wojny światowej, a jedynie jeśli uznamy to za niezbędne- odwoływać się będziemy do wydarzeń i faktów z okresów wcześniejszych.
Cykl rozpoczynamy od przypomnienia wystąpienia Churchilla w Fulton i bardzo istotnego dokumentu sporządzonego w marcu 1953 r. przez służby Stanów Zjednoczonych na potrzeby narodowej polityki USA wobec ZSRR i bloku krajów socjalistycznych. Dokument ten oczywiście był plonem wcześniejszych analiz ośrodków amerykańskich pracujących na potrzeby długookresowej polityki amerykańskiej( pod skróconym tytułem znany jest jako „ Plan psychologicznego wykorzystania śmierci Stalina *).
Z uwagi na ograniczenia techniczne publikowania na Neon24 , zmuszeni jesteśmy podzielić tekst na kilka części. Utrudnia to korzystanie z treści, ale nie mamy wyjścia. Zaiteresowanych całością odsyłamy na stronę WPS, pod link : https://wiernipolsce1.wordpress.com/2023/04/11/socjotechniczna-i-gospodarcza-wojna-zachodu-z-rosja-i-nie-tylko-cz-1/
------------------------------------------
W.Cz. Leonidzie Grigoriewiczu, miło mi powitać Pana w redakcji „Sowieckiej Rossiji”. Wezwała Pana tutaj odtajniona informacja o tym, że bezpośrednio po śmierci Józefa Wissarionowicza Stalina, w marcu 1953 roku, władze amerykańskie i agencje wywiadowcze USA podjęły działania mające na celu natychmiastowe wykorzystanie śmierci radzieckiego przywódcy w interesie, bądźmy szczerzy, osłabienia a późniejszego rozpad ZSRR. Nawiasem mówiąc, nawet ateistyczne kierownictwo radzieckie przestrzegało wielu tradycji religijnych. Np. czego nie można zrobić przed upływem 9 dni, 40 dni po śmierci… A tu, w „chrześcijańskim” kraju, niemal od razu sporządzają szczegółową dyrektywę z okazji śmierci Stalina i następnego dnia ona wchodzi w życie. Jaki jest powód takiego pośpiechu?
L.I. Rzeczywiście, w 2020 roku w Waszyngtonie, po upływie terminu przedawnienia i, jak sądzę, z powodu utraty aktualności, Amerykanie odtajnili dyrektywę (memorandum) w sprawie pospiesznie rozpoczętej operacji specjalnej na wykorzystanie śmierci Józefa Wissarionowicza Stalina 5 marca , 1953 w „narodowych interesach Stanów Zjednoczonych”. Ponieważ śmierć przywódcy narodu radzieckiego mogła zmienić sytuację nie tylko w Kraju Rad, ale i na całym świecie. Zmienić na korzyść kapitalistycznego Zachodu, na korzyść Stanów Zjednoczonych i doprowadzić ludzkość do jej obecnego stanu krytycznego na kilka dekad wcześniej. Albo wręcz przeciwnie, pojawi się niebezpieczeństwo, że nowe kierownictwo radzieckie, zebrawszy się w potężny stalinowski rdzeń, będzie w stanie zmobilizować międzynarodowy ruch komunistyczny i naród radziecki do realizacji planów Józefa Wissarionowicza, a wówczas nie doszłoby do wydarzeń na Węgrzech, w NRD, nie doszłoby do kryzysu karaibskiego i w końcowym efekcie do katastrofy ZSRR. Socjalizm w różnych odcieniach pokojowo, ale potężnie wędrowałby po całej planecie, pozbawiając kapitał możliwości globalizacji gospodarki i sfery społecznej w oparciu o dolara amerykańskiego, konkurencję rynkową, gdzie Zachód, na czele ze Stanami Zjednoczonymi, a priori miał znaczną przewagę. A porządek świata byłby dziś prawdopodobnie wielobiegunowy, z dominacją światowego systemu socjalistycznego. Ale nie nie będziemy przepowiadać. Po prostu, analizując wydarzenia lat poststalinowskich i obecnych, jestem przekonany: gdyby w Moskwie nie doszło do zamachu stanu z 1953 r., „obalenia” tzw. „kultu jednostki Stalina” i innych awantur Chruszczowa, socjalizm potężnie posunąłby się naprzód w swoim rozwoju, odpychając ludzkość od wojny światowej i realizując jałtańsko-poczdamski program powojennego pokoju. A to przyniosłoby korzyści wszystkim narodom planety Ziemia, w tym i amerykańskiemu.
Ponieważ ZSRR, jeśli niósł ze sobą jakieś zagrożenie, to nie dla państwa zwanego Stanami Zjednoczonymi i nie dla narodu amerykańskiego, ale dla tej klasy kapitalistycznych drapieżników, którzy dążyli do podporządkowania całej przestrzeni planetarnej swojej władzy, swojej dominacji, w tym nie tylko ludów wszystkich krajów, ale także przyrodę i samą planetę. I kapitał oczyszczał dla swojej nieograniczonej dominacji tę przestrzeń z potencjalnych rywali i przeszkód. Oczywiście, takim potężnym i dynamicznie rozwijającym się rywalem był radziecki socjalizm. To dzięki Stalinowi, jego mądrości i przenikliwej dalekowzroczności geopolitycznej Związek Radziecki przekształcił się w wielkie mocarstwo światowe, które odegrało decydującą rolę w pokonaniu niemieckiego faszyzmu, co zostało pozytywnie odebrane przez ludzkość i odnotowane na konferencjach międzynarodowych w Jałcie i Poczdamie w 1945. Po śmierci prezydenta USA F. Roosevelta w kwietniu 1945 r., nad którą radziecki przywódca głęboko ubolewał, Józef Stalin pozostał najbardziej wpływową postacią w całej światowej przestrzeni politycznej. Pod jego bezpośrednim kierownictwem pomyślnie zbudowano światowy system socjalizmu, dynamicznie rozwijał się Trzeci Świat, którego podstawą były kraje wyzwolone z kolonialnej zależności i okupacji w wyniku zwycięstwa nad faszyzmem. Również, i Związek Radziecki szybko przywrócił swoją gospodarkę i spokojne życie ludzi po wyniszczającej wojnie, stworzył broń nuklearną w krótkim czasie, pozbawiając Stany Zjednoczone monopolistycznej przewagi wojskowej. Jasna i skuteczna była radziecka odpowiedź na utworzenie w kwietniu 1949 roku agresywnego bloku NATO. Nie, Stalin nie zapowiedział działań odwetowych i stworzenia (formalnie) przyszłego Układu Warszawskiego (zostanie on utworzony dopiero w maju 1955 r.). ZSRR oficjalnie uznał Chińską Republikę Ludową w tym samym 1949 roku, zerwał wszelkie stosunki z reżimem Czang Kaj-szeka i zawarł z ChRL umowy o pełnej współpracy, w tym wzajemne zobowiązania wojskowe. W wojnie koreańskiej (1950-1953) ZSRR i ChRL wspólnie stanęły po stronie Pjongjangu i nie pozwoliły Amerykanom zamienić Półwyspu Koreańskiego w niezatapialny amerykański lotniskowiec. Dla kapitału światowego, jak i dla całej ludzkości, oczywista była przewaga socjalistycznych metod ekonomicznych, gospodarki planowej, stworzenia warunków dla zachowania środowiska, eliminacji głodu, masowych epidemii, katastrofalnych nierówności społecznych. Ponadto socjalizm stworzył podstawy dynamicznego rozwoju oświaty, nauki i kultury. Świat z ufnością zmierzał w kierunku globalnej reorganizacji na zasadach równość narodów, międzynarodowej sprawiedliwości, globalnego bezpieczeństwo. Autorytet J.W. Stalina i ZSRR był bez zarzutu.
Niemal natychmiast po śmierci prezydenta USA F.D. Roosevelta (12 kwietnia 1945) rozpoczęto przygotowania przeciwko Związkowi Sowieckiemu do nowej wojny światowej w dwóch wersjach: nuklearnej i hybrydowej („zimnej”). Ale najpierw, z inicjatywy W. Churchilla i grupy amerykańskich generałów (gen. Bradley), już w kwietniu-maju 1945 r. zaplanowano operację o nazwie „Nie do pomyślenia” ( Unthinkeble ** – podk. moje-PZ), która przewidywała potężne uderzenie wojskowe przy użyciu 10 dywizji „ Trzeciej Rzeszy” i 2-3 ataki atomowe na wojska radzieckie wkraczające do Europy. Jednak tej awanturze nie poparli zwolennicy F. Roosevelta w USA i w Królewskim Sztabie Generalnym Wielkiej Brytanii. W dodatku Brytyjczycy odmawiają zaufania Churchillowi, jego partia przegrywa wybory parlamentarne w 1945 roku, a on sam traci stanowisko premiera. Ale cel – powstrzymanie wszelkimi sposobami geopolitycznego postępu socjalizmu i budowania geopolitycznej potęgi ZSRR, wysunął się na pierwszy plan w Waszyngtonie.
W 1948 r. Stany Zjednoczone zatwierdziły państwową doktrynę „Powstrzymywanie komunizmu” G. Trumana, a 18 sierpnia tego samego roku wydano Dyrektywę 20/1 Rady Bezpieczeństwa Narodowego USA w celu wdrożenia tej doktryny, przewidującą plan do uderzenia wojskowego z użyciem broni nuklearnej, a także plan pokojowego zniszczenia ZSRR. Ale w 1949 roku w arsenale Związku Radzieckiego pojawia się bomba atomowa, a zawarcie dużego radziecko-chińskiego traktatu o współpracy wojskowej jeszcze bardziej zmniejsza nadzieje USA na powodzenie wojskowego planu ewentualnego ataku. I śmierć Józefa Wissarionowicza Stalina ponownie budzi nadzieję u anglo-amerykańskiej kapitału na osłabienie, a następnie zniszczenie ZSRR. Amerykańska elita rządząca rozumie, że w ZSRR nie ma politycznego giganta równego Stalinowi, ale są jego uczniowie i współpracownicy, którzy zdobyli najbogatsze doświadczenie organizacyjne w najtrudniejszych warunkach, którzy pod jego kierownictwem odnieśli Zwycięstwo w najbardziej brutalnej wojnie w historia ludzkości. Powstaje główne zadanie dla Stanów Zjednoczonych: nie dopuścić do dojścia do władzy zespołu podobnie, po stalinowsku, myślących przywódców.
W.Cz. Jaki zestaw osobowości w radzieckim kierownictwie mógł budzić niepokój wśród amerykańskich „strategów”?
L.I. Silnymi (ale nie dorównującymi Stalinowi) byli L.P. Beria, G.M. Malenkow, W.M. Mołotow, G.K. Żukow. W latach wojny wyrośli kierownicy wojskowo-obronnych gałęzi przemysłowych, kompleksu paliwowo-energetycznego, budowy maszyn i budownictwa. I, przede wszystkim, można się było najprawdopodobniej spodziewać wzmocnienia kolegialnej zasady zarządzania w partii i rządzie ZSRR. Ta opcja wyraźnie nie odpowiadała głównemu przeciwnikowi Związku Radzieckiego: jak w każdej konfrontacji, podejmowane są decyzje wprowadzenia do kierownictwa kraju, z którym się rywalizuje (firm, korporacji, armii) słabego, a najlepiej tępego, ale ambitnego intryganta . Aby nie udało się uzyskać przyjaznej pracy zespołowej dla osiągnięcia wspólnego celu. Te zasady są wieczne w historii ludzkości. I dlatego pilnie (13 marca 1953 r.) zostaje wydana dyrektywa (memorandum) przygotowana przez CIA i Komitet Strategii Psychologicznej przy Prezydencie Stanów Zjednoczonych „Plan psychologicznego wykorzystania śmierci Stalina”.
W.Cz. Prawdopodobnie, Leonidzie Grigoriewiczu, powinniśmy przypomnieć naszym czytelnikom, że intrygujące manewry wokół Kremla rozpoczęły się jeszcze przed śmiercią Józefa Wissarionowicza. Zwłaszcza w okresach choroby. Naczelny Wódz, który włożył wszystkie siły w organizację odparcia faszystowskiej agresji, który poświęcił swoje zdrowie na ołtarzu Zwycięstwa, „dostał” po wojnie zawałów serca i wylewów, nie bez powodu prosił na XIX Zjeździe o zwolnienie go z szeregu obowiązków i stanowisk, w tym z kierownictwa partii. Ale delegaci zjazdu nie zgodzili się. A to również zwiększyło intrygę w kierownictwie kraju. Co więcej, Józef Wissarionowicz nie wskazał wyraźnie swego następcy.
L.I. Tak, Walentynie Wasiljewiczu, ma pan rację: Stalin „wziął” na siebie główny ciężar Wojny Ojczyźnianej. Na potwierdzenie przytoczę słowa ostatniego marszałka Związku Radzieckiego Dmitrija Timofiejewicza Jazowa: „Żaden dowódca nie musiał wcześniej prowadzić walki o tak gigantycznej skali i złożoności. Stalin pojawia się więc niejako jako dowódca dowódców. Nawet taki czysto liryczna osoba jak Wertynski, po Paradzie Zwycięstwa w 1945 r., Poświęcił przywódcy niezapomniane wersety:
Cały siwowłosy, jak srebrna topola,
Stoi On, przyjmując paradę.
Ile kosztowała go obrona Sewastopola?
Ile kosztował go Stalingrad?
To samo spojrzenie, te same proste myśli,
Równie jasne i mądre słowa.
Nad wojskową mapą Rosji
Pochylona jego głowa.
A co do następcy, mam własne zdanie. Józef Wissarionowicz, to oczywiste, rozumiał wyjątkowe znaczenie postaci przyszłego sternika kraju i próbował przygotować, i to nie tylko jednego. Być może „ubezpieczył się” wspierając F.E. Dzierżyńskiego, W.G. Kujbyszewa, M.W. Frunze, szczególnie ufał (według Swietłany Allilujewej) Siergiejowi Mironowiczowi Kirowowi, następnie zbliżył do siebie A.A. Żdanowa, ale wszyscy zginęli albo z powodu „błędów” lekarzy, albo w wyniku zamachów. Dlatego po śmierci A.A. Żdanowa, przestał nawet sugerować konkretne osobowości. Rozumiał jednak, że konieczna jest odnowa kierowniczych kadr i zmiana roli partii komunistycznej w kierowaniu krajem. To właśnie starał się przekazać delegatom XIX Zjazdu partii. A trochę wcześniej, na spotkaniu z akademikami, powiedział, że trzeba opracować teorię, że „bez teorii czeka nas śmierć”. Stare kadry nie mogły dać nowej teorii. Mając wszelkie dowody, szukał połączenia doświadczonych i młodych kadr. Dmitrij Fiodorowicz Ustinow powiedział mi kiedyś o jednym z czynników naszego Zwycięstwa mniej więcej tak: „Przed wojną Józef Wissarionowicz zastąpił starych komisarzy we wszystkich ludowych komisariatach obrony naszymi, 30-35-letnimi Rosjanami z wyższym wykształceniem i nowymi (technicznymi ) poglądami na wojnę”. Sam D.F Ustinow został mianowany Ludowym Komisarzem Uzbrojenia w wieku 32 lat, na dwa tygodnie przed wojną. Potężną postacią po wojnie był N.A. Wozniesienski, przewodniczącego Państwowego Komitetu Planowania ZSRR, Stalin zwrócił szczególną uwagę na leningradzkich przywódców, ale podczas choroby Józefa Wissarionowicza zostali oni celowo skompromitowani i wyeliminowani(***)
Za: https://moskva.bezformata.com/listnews/plani-ssha-protiv-sssr/90386637/
(tłum. PZ)
(*) Dostęp do pełnej wersji dokumentu możliwy jest pod adresem : https://www.cia.gov/readingroom/search/site/US%20plan%20to%20use%20Stalin%27s%20death%20in%20psychological%20operations%20in%20various%20countries%20of%20the%20world
Osobom rosyjskojęzycznym polecamy:
https://stalinline.ru/2021/03/01/%D0%BF%D0%BB%D0%B0%D0%BD-%D0%BF%D1%81%D0%B8%D1%85%D0%BE%D0%BB%D0%BE%D0%B3%D0%B8%D1%87%D0%B5%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B3%D0%BE-%D0%B8%D1%81%D0%BF%D0%BE%D0%BB%D1%8C%D0%B7%D0%BE%D0%B2%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D1%8F/ jest możliwość włączenia automatycznego tłumacza na język polski
https://colonelcassad.livejournal.com/4812737.html, źródło:
https://www.cia.gov/library/readingroom/docs/CIA-RDP80R01731R003300400008-8.pdf ;j.angielski:
https://prorivists.org/doc_cia1953/
https://ss69100.livejournal.com/4870149.html, odnośnik do źródła:
https://www.cia.gov/library/readingroom/docs/CIA-RDP80R01731R003300400008-8.pdf ; patrz także:
https://www.cia.gov/readingroom/document/cia-rdp80-01065a000300040034-4
https://www.cia.gov/readingroom/document/cia-rdp80r01731r003400020001-6
(**) Unthinkale ( Nie do pomyślenia) , patrz: https://ciekawostkihistoryczne.pl/2022/07/06/operacja-unthinkable/
także audycja:
(***) Nikołaj Aleksiejewicz Wozniesienski, patrz: https://pl.wikipedia.org/wiki/Niko%C5%82aj_Wozniesienski
(****) Gieorgij Maksimilianowicz Malenkow, patrz:https://pl.wikipedia.org/wiki/Gieorgij_Malenkow; szerzej: https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9C%D0%B0%D0%BB%D0%B5%D0%BD%D0%BA%D0%BE%D0%B2,_%D0%93%D0%B5%D0%BE%D1%80%D0%B3%D0%B8%D0%B9_%D0%9C%D0%B0%D0%BA%D1%81%D0%B8%D0%BC%D0%B8%D0%BB%D0%B8%D0%B0%D0%BD%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87
